De naam van de roos

(Umberto Eco’s meesterwerk samengevat in 8 ollebollekes. Voor Drs. P)

I

Requiem requiem.

Willem van Baskerville

reist door de Alpen voor

kerk’lijk beraad,

vindt in een klooster een

moordenaarsfestival:

fratellocide en

bloedig verraad.

II

Monnik na monnik wordt

door een gevaarlijke

moordenaarshand om het

leven gebracht.

Welke fanaat moet voor

monnikonterende

moord verantwoordelijk

worden geacht?

III

Onderzoek levert een

serie geheimen betreffend

de boekzaal van ’t

hoofdgebouw op.

Bibliotheek blijkt een

onoverzienbare

doolhof van gangetjes:

engheid ten top.

IV

Africa Africa,

“hic sunt leontes”, een

kreet die per ongeluk

iemand ontvliedt.

Hierop hoopt Willem dat

A.-Conan-Doyle-achtig

nachtelijk spoorzoeken

uitsluitsel biedt.

V

Spoedig ontdekt hij,

terwijl het vermoorden van

monniken doodgewoon

voortgezet wordt,

dat al die misdaad een

aristotelische

achtergrond hebben moet –

twijfelt maar kort.

VI

Jorge van Burgos, de

blinde beheerder van

boeken en handschriften

in de abdij

neemt zijn beroep in het

bibliotheekwezen

dodelijk ernstig als

bloedig karwei.

VII

Wat is de reden dat

Jorge de broeders met

ijzeren strengheid om

hals heeft gebracht?

Dat heeft te maken met

levensgevaarlijkheid

van een oud boekwerk, en

kennis is macht.

VIII

Hij kan tevreden zijn:

niemand zal ooit nog het

boek kunnen lezen waar

alles om gaat,

daar de abdij in de

allesverterende

tongen der vlammen

volkomen vergaat.

Zeg het mijn liefste

Hoewel
we heel goed
weten wat belangrijk is,
slaan onze
woorden
als ze komen vaak de plank net mis.
Het taalprogramma heeft een programmeringsfout,
geen wonder dat je wat we zeggen niet vertrouwt.

Dus zeg het mijn liefste,
maar zeg het dan ook in 't Frans,
nu met een Welsh accent.
Zeg het als Katja Schuurman,
en op z’n Jenny Areans,
zeg dat je van me houdt.

En dan,
net als
de boodschap duidelijk moet zijn,
is ‘t helder,
vrees ik,
dat we zeer verbijsterd zijn.
Dat wat gezegd is werd niet gehoord,
dat is de makke met gesproken woord.

Dus zeg het mijn liefste,
en nu een keer in 't Latijn
schreeuw het in 't Russisch.
Fluister het in 't Kroatisch,
dat vind ik reuze fijn,
zeg dat je van me houdt.

Open je modem
kies dan je transmit-mode,
zend me een handshake.
Zeg het in Fortran, zeg het in Basic,
zeg het in binaire code,
zeg dat je van me houdt.

En woorden
gaan maar door,
betekenis is kwijt.
Jawel
meneer,
de draden zijn verkeerd geleid.
Er stond: “Het is echt waar: de koning loopt gevaar”
je zei: “Het echtpaar in de woning ontloopt elkaar”

Dus zeg het mijn liefste,
maar nu in de Griekse taal,
Oud-Grieks of Nieuw-Grieks.
Demotiki of Katharevousa,
van mij mag het allemaal,
zeg dat je van me houdt.

Zeg het in 't Chinees
en ook in het Tibetaans,
althans, zolang dat nog kan.
Zeg het in Zulu, zeg het in Xhosa,
zeg het in 't Afrikaans:
zeg dat je van me houdt.

Sein me in morse,
flits me in heliograaf,
vlag me signalen.
Zeg het in Esperanto,
ik lach niet, ik blijf braaf.
Zeg dat je van me houdt.

(Tell me You Love Me, Chris Judge-Smith)