De twee belangrijkste restaurants in het
dorpje zelf - dus niet aan de zee - hadden allebei hun vaste muziekavond. Mirtos Hotel op donderdag, Os Platanos op dinsdag. Twee keer
hebben we onder de onbegrijpelijk oude, knoestige plataan het duo Giannis
Petsankourakis (zang en gitaar) en Giorgos Kaparakis (boulgari) mogen meemaken.
Petsankourakis is een niet meer zo heel erg jonge jongeman met vreselijk lang,
dik, zwart, jaloersmakend haar en een zachte, nasale tenor. Naast het Griekse
repertoire draaide hij ook zijn hand niet om voor John Denver, Cat Stevens of
Donovan. Ik vond hem een beetje vlak. Zijn partner daarentegen, die hem na een
half uurtje kwam versterken, vond ik veel spannender. Op zijn zessnarige boulgari
speelde hij alleen maar ornamentjes, tierelantijntjes en accenten. Zijn loopjes
waren als waterstraaltjes die klaterend alle kanten opgingen, kleine
vuurwerkjes. Soms leverden de trillertjes brutaalweg commentaar op
Petsankourakis’ gezang, soms stemden ze er grinnikend mee in. De
restauranteigenaar zette kruikjes raki voor ze neer en onder een wassende maan
ging de avond ontspannen over in de nacht.
De donderdagavond bij het Mirtos Hotel gaf ons
het lokaal zeer bekende duo Vangelis Vardakis (viool) en Kostis Avissonos
(luit). Beide mannen zongen erbij, allebei ook weer met die typische, ietwat
nasale tenor. Als je je ogen sloot, kon je vaak niet uitmaken wiens stem je
hoorde. Hier was de muzikale rolverdeling precies omgekeerd: terwijl de viool
allerlei virtuoze guirlandes het hofje in toverde, werd de grote, achtsnarige luit
vooral ingezet als een soort vervanging van slag- en basgitaar, wat ook wel
klopte, want op YouTube zijn ook filmpjes te vinden waarop Avissonos gitaar
speelt.
Beide duo’s speelden naast populaire
klassiekers zoals het thema van Zorba de Griek, ook authentieke Kretenzische
muziek. Het tweede duo zong bijvoorbeeld in voorbeeldige beurtzang een aantal mantinades, ellenlange declamaties met
instrumentale begeleiding waar de coupletten vaak geïmproviseerd worden. Ieder
couplet werd met geklap, gejoel of gegrinnik begroet door de vele toegestroomde
Grieken, die druk waren en in hun sas. Het filmpje dat ik laat zien toont Vardakis en Avissonos als de spil van een kwartet. De
liederen die ze hier verkondigen, hebben we in Mirtos Hotel ook gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten