Het 45-jarig huwelijksfeest van mijn opa en oma (1965)

Verkreukelde, verkleurde foto’s van
mijn opa met familie en zijn vrouw,
het grijzend zonlicht maakt de serre grauw.
Daar zit een dikke dame naast haar man.

Ik scan ze en bewaar ze volgens plan,

die plaatjes van een feest om huwelijkstrouw.
Ik kijk je witte haardos aan en jou,
en denk: “Verwarm me dan eens als je kan!”

Ik voel geen liefde achter mijn computer,

noch word ik door intimiteit geroerd.
Het zijn slechts jpeg-jes voor mijn collectie.

Ik word bedroefd en koud van mijn geploeter.

Hier wordt een pantomime opgevoerd:
een onvoldragen veinzen van affectie.