Het heeft even geduurd, maar de honderdduizendste "view" op De dwarse man heeft plaatsgevonden. Eigenlijk moet ik zeggen: De dwarse man 2, want toen ik met dit blog begon, was door de provider een eerder, gelijknamig blog volledig verwoest en zelfs de statistieken ervan heb ik niet meer tot mijn beschikking. In werkelijkheid zit ik dus eerder op ongeveer 125.000 views. Maar zoals het nu is is het ook goed. Net als iedereen houd ik van ronde getallen.
Het zal de trouwe lezers niet ontgaan zijn dat ik nog maar heel inactief ben. Ik mis de drang om overal een mening over te ventileren. Let wel: ik héb overal een mening over, houd die steeds vaker liever voor mezelf. Ik ben in wezen een appeaser en wat ik vind over Formule 1, Roman Polansky, het Coronavirus, kernenergie, de god van Nederland of het recreatief verbrandingsmotorgebruik is niet altijd even politiek correct en zou in sommige kringen nu en dan wel eens als controversieel kunnen worden opgevat. Ik heb weing zin meer in venijnige twistgesprekken.
De overige onderwerpen: reizen, kunst, literatuur... ach, zoveel gebeurt er niet in mijn culturele wereldje op het moment. Dat ik niet meer naar die leuke spektakeltentoonstellingen ga vanwege de enorme, agressief voordringende mensenmassa's aldaar, dat ik niet ieder in DWDD aanbevolen boek grijp om er mijn zure pis over te doen, dat ik niet elk stedentripje behandel, met een lollig kerkje hier en een geinig Italiaans restaurantje daar, de lezer zal het best begrijpen. Tegelijkertijd wil ik ook weer niet definitief afronden. Soms heb ik nog wel degelijk de aanvechting om eens haarfijn uit te leggen wat ik ervan denk - steeds vaker, zo ontdek ik, in rijm. Ik zal daar gehoor aan blijven geven. Ik stel mezelf geen doel, ik hoef niet een minimun van twaalf of vierentwintig stukjes in het jaar te plaatsen, maar het kan zomaar gebeuren. Dit hier tel ik in ieder geval mee, of is dat valsspelen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten