Laat mij toch zien, wever van de tijd
Patronen van mijn levensloop
Geknoopt in jouw tapijt
Kreeg ik een seconde één blik op jouw getouw
Zodat de bloei van mijn verleden aan mij verschijnen zou
Toont het uit mijn jeugd de tranen van voorheen
Hartepijnen in het hart toen liefde daar verscheen
Wisselden patronen toen ik opgroeide tot man
Een onbekend nieuw aura scheen toen ik vroeg om haar hand
Stak jouw gouden naald zijn draad vol maagdelijke pracht
Toen wij als minnaars één werden in onze huwelijksnacht
Heb je alle vreugd gevat, de komst van onze zoon
Geluk in de familie en een tweede nog als kroon
Het groeien van de broeders, ontwikkeling tot man
Is het vol details en zal mij niets ontgaan
Lichten levensvonken op wanneer zij trouwen gaan
Om zelf te zullen leven als echtgenoot voortaan
Werd mijn liefs draad doorgesneden toen zij overleed
En vormt mijn rouw een zwarte vlek op jouw gewoven kleed
Een allerlaatste samenkomst terwijl de kist verdween
As tot as en stof tot stof, maar ooit zijn wij weer één
Toont het de visites met het kleinkind op mijn knie
Dat ik nog enkel horen kan omdat ik niets meer zie
Schiet misschien ten langen leste in mijn eenzaamheid
Een toverster mijn ogen in en toont me jouw tapijt
Ik meen dat ik warempel jouw weefgetouw kan zien
Zijn dan mijn gebeden toch een keer verhoord misschien
Na een tijd van piekeren begrijp ik nu waarom
Je hebt het mij nu wel gegund: mijn eigen tijd is om
Nu kan ik zien, wever van de tijd
Patronen van mijn levensloop geknoopt in jouw tapijt
The Weaver's Answer
Family, van het album Family Entertainment (1969)
Auteurs: John Whitney & Roger Chapman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten