Waar

Je maakt je eigen landschap, vaag en mild.
Je projecteert een heuvel met wat bomen,
een flets riviertje dat vergeet te stromen:
een wereldje dat enigszins verstild

en uit een frêle diepte lijkt te komen.
Je bouwt een muurtje: een denkbeeldig schild
waarachter in een veldje, ongewild
de doden rustig blijven liggen dromen.

Daar zijn de graven, achter deze muur:
‘t familiegraf met vader en met ma,
en met mijn al te vroeg gestorven zusje.

Je fantaseert daarbij een duifgrijs musje.
Maar Frans verdomme, nu ook Ger en ja!
Ja Ger. Frans ja! Waar ben je op dit uur?