Brugwachtersgeluk

De brugwachter is vast een man alleen.
Hij is op leeftijd. Onbehouwen heeft
het lot hem neergesabeld. Wat wel leeft
glijdt langs zijn drukkende cabine heen.

Een jacht, een sloep met zeil eroverheen,
een rondvaartboot die naar de kade streeft.
En op de brug wie haast en wielen heeft:
koeriers en taxi’s, vrachtwagens met steen.

Wanneer zijn dienst voorbij is klinkt een plaat,
want in zijn hok staat ook een grammofoon.
Een koffertje met singletjes staat klaar.

Hij houdt van zachte ballads met gitaar.
Een oog wordt mistig bij de eerste toon
en zacht het grijs beton van zijn gelaat.

(Naar een blog van Marius Jaspers uit zijn boek: Dagklad, de Haarlemse jaren.)