donderdag 15 december 2011

Luie Grieken


 Waar ik me steeds kwader over maak, is de enorme hoeveelheid redeneerfouten die er sluipen in de discussie betreffende die luie Grieken en Spanjaarden. Zelfs een “intellectueel” als Holman raaskalt in Het Parool als een aartsreactionaire oom die nooit verder is gekomen dan LTS lassen, en nu als ultieme vervulling van zijn ambities de C-pupillen mag coachen. Het moge misschien als postmoderne ironie gepresenteerd worden, maar het is doodgewoon racisme. En dat meehuilen met de reactionaire wolven vindt altijd weer plaats met die harde, door teveel bier en zware shag hees geworden, smalende voetbalkantinestem.
 Ten eerste is niet het Griekse volk schuldig aan hun economische puinhoop. Dat zijn de boven hen gestelden, de mensen met macht: politici, topambtenaren en bankiers, drie beroepsgroepen die bij definitie zijn: corrupt, kortzichtig en misdadig. Het enige dat je in dit geval de Griekse bevolking kunt verwijten is dat ze niets tegen deze hun opgelegde incompetentie ondernomen heeft, maar dergelijk verwijt hoor je nu weer niet uit de mond van de aartscynische VVD die, als een kleine groep hier in Nederland nu eens wel in opstand komt tegen die incompetentie en misdadigheid en demonstratief gaat kamperen op het Beursplein, met een smeercampagne terugslaat en het liefste de protesterenden hun uitkering wil afnemen. Begrijpelijk natuurlijk, want de VVD staat pal aan de zijde van de georganiseerde economische misdaad. De ultieme taak van de VVD als regeringspartij zou moeten zijn om hun misdadige vriendjes in Griekenland af te vallen, maar dat doet ze natuurlijk niet. Daarom is het ook zo bizar dat uitgerekend de VVD de puinhopen op moet ruimen. Dat daar dus een aanzienlijke hoeveelheid gedraai, gelieg en gekonkel plaats gaat vinden, spreekt vanzelf.
 Een tweede redeneerfout is dat die luie Grieken hun gejammer moeten staken en gewoon, net als wij, tot hun vijfenzestigste door moeten blijven werken. Een driedubbel domme en ook weer nogal misdadige redeneerfout. Ten eerste is het een volledig uit de lucht gegrepen fabeltje dat de Grieken, na een arbeidsleven waarin ze zogenaamd toch al weinig of niets hebben uitgevoerd, van hun staat al op hun vijftigste met pensioen mogen. De pensioenleeftijd ligt daar net zo hoog als in de rest van Europa. Daar staat tegenover dat de gemiddelde levensverwachting van de Grieken aanzienlijk lager is dan de onze. Het gaat er dus om hoe je rekent: vanaf het einde of vanaf het begin. Bismarck, de uitvinder van het pensioen, rekende vanaf het einde toen hij de Duitse arbeiders met een levensverwachting van gemiddeld 67 jaar, twee jaren gemeenschappelijk betaalde rust gunde, en wie zijn wij om het dan andersom te willen? En ten derde, en dit is het belangrijkste, is het duidelijk dat in welk sociaal stelsel de Grieken ook mogen leven, het er een is dat hun aangeleerd is, zoals wij het onze hebben aangeleerd. Uiteraard is er geen objectieve maat. ’s Lands wijs ‘s lands eer. Dat roepen de politieke gangsters van onze regering ten slotte ook als een buitenlander het waagt zich in ons land te vestigen. Aanpassen of opdonderen. Nu is daar op zich iets voor te zeggen, al zou ik het eerder als een verzoek dan als een plicht willen formuleren, maar dat zou meteen ook moeten betekenen dat, zomin als buitenlanders in ons land ons hun levenswijze kunnen opdringen, wij dat niet in het buitenland kunnen en mogen. Dat noemen ze: meten met twee maten. Dat noem ik: verkapt racisme. Wie er aangesproken moet worden op het veronderstelde feit dat de Grieken al met hun vijftigste met pensioen mogen? De Grieken? Of toch eigenlijk hun overheid? Zeg het maar. Ik word ondertussen onpasselijk van het hermetische cynisme der machthebbers.

7 opmerkingen:

  1. Gevoelsmatig ben ik het hartstochtelijk met je eens, maar toch deugt er iets niet aan je derde argument. Als de EU een club is, moeten de lidstaten aan de normen voldoen die die club stelt. Dat dat de normen van de grote economische machten zijn haalt je de koekoek. Iets onrechtvaardigs vind ik hier toch niet in zitten: lidmaatschap is niet verplicht. Wie niet schaken kan wordt ook niet aan een apart tafeltje gezet met sterk verzachte regels en een mantel van liefde over zich heen, maar gaat liever naar de damclub. De crux is dan ook niet de status van de club, maar de wenselijkheid ervan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Maar ook hier weer: het zijn niet de Grieken die mee willen schaken, maar hun machtshebbers. Het volk heeft alleen maar geleerd om elk voordeeltje dat langs komt mee te nemen. Net als wij, trouwens. Wie niet geboren is als gelukszoeker, is niet als mens geboren.
    En zelf schaker zijnde, moet me van het hart dat ik het strenge, geüniformeerde dammen veel en veel moeilijker vind dan schaken, met al die geinige poppetjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het gegeven dat het lidmaatschap van een club naast rechten ook plichten met zich mee brengt, is niet iets dat slechts geldt voor een 'statenclub' als de EU. Het gaat ook op voor de inwoners van een land. De 'leden' van de natiestaat, zo u wilt. Dat geldt derhalve niet alleen voor de Grieken, maar ook voor Nederlanders.

    Het individu mag dan geboren worden als gelukszoeker; dat ontslaat hem niet van elke verantwoordelijk ten opzichte van de maatschappij als geheel.
    In Griekenland heeft de burger zich misdragen door het huldigen van een belabberde belastingmoraal, die nooit is aangepakt, maar door opeenvolgende regeringen als een gegeven is beschouwd.
    In Nederland was je een dief van eigen portemonnee als je niet een zo hoog mogelijke -liefst aflossingsvrije- hypotheek nam, maar inplaats daarvan je eigen spaargeld in je huis stak.
    In het algemeen heeft de Europese burger willens en wetens jarenlang op de pof geleefd en hebben veel regeringen hun staatschuld laten oplopen om desondanks toch de kiezers van dienst te zijn. Terwijl ze hun burgers naar mijn smaak veel meer voor de collectieve kar hadden moeten spannen.
    Make no mistake: de gemiddelde Europese burger is tamelijk rijk. De staten zijn verhoudingsgewijs arm. Dat is een vreemd contrast. “Samen voor ons eigen” om met Jacobse en Van Es te spreken.
    Ik heb Verenigd Europa altijd een geweldig idee gevonden. Mijn enige reserve tegen het fenomeen is dat het geen Europa van de allesoverheersende markt moet worden, maar een Europa waarin de macht ligt bij het collectief in de vorm van de natiestaten en niet bij de banken en de groot-aandeelhouders.
    Desalniettemin treedt de EU nog nauwelijks op tegen de markt. Daar had eigenlijk in 2008 al een begin mee moeten worden gemaakt. In de praktijk is men nog steeds niks verder dan het verscherpen van de begrotingsregels voor de Europese staten zelf.
    Voor Jolanda Sap van GroenLinks reden om tégen het ‘akkoord’ te zijn, dat de Europese leiders nu hebben gesloten. Ook de banken moeten worden aangepakt vindt Jolanda. Ik vind het wel dapper van haar om daar toch maar eens over te beginnen. Destijds met Afghanistan was ze behoorlijk in de war, maar misschien is GroenLinks ontwaakt uit haar liberale dromen. De PvdA is er vooralsnog niet aan toe, jammer genoeg.
    Maar ja; zonder die banken kun je ook niet. Dus de aanpak van deze jongens moet wel wereldwijd vorm krijgen. Anders licht de financiële wereld gewoon zijn hielen en zoekt en masse zijn heil in de VS (Waar Obama wat dit betreft voorlopig ook geen poot aan de grond krijgt) of Azië. De politiek zit in een spagaat.

    Ik zal nooit een Marxist worden, maar ik moet toch elke keer weer denken aan Karl’s theorie van de ‘Verelendung’: als het maar erg genoeg wordt barst ooit vanzelf de bom, zijn de rapen gaar en volgt er een omwenteling. Maar ik hou helemaal niet van revoluties, dus als we het een beetje ontspannen kunnen regelen, dan graag.
    Op dit moment zijn vooral nog die schatten van de 'occupy'-beweging die aan de bel trekken, maar omdat het grootste deel van de West-Europese bevolking inmiddels tot de middenklasse behoort, zal de vlam pas echt in pan slaan als die middenklasse nattigheid begint te voelen.
    De geschiedenis herhaalt zich nooit, maar tijdens de Weimar-republiek was de communistische partij heel groot in Duitsland. De Nazi's kwamen niet aan de macht omdat de onderklasse op hen stemde. Ik bedoel maar.

    Maar dit terzijde.
    Roberto's weerzin tegen het gekakel over luie Grieken kan ik op zich volledig onderschijven. Dat zijn eigenlijk alleen maar praatjes waarmee men het eigen slechte geweten probeert te sussen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Alles wat Hans Valk te berde brengt bevestigt volgens mij wat ik ook beweer: namelijk dat je het Griekse (Spaanse, Portugese, Ierse) volk niet gelijk kunt stellen met hun machthebbers. Als we "de Grieken" iets verwijten, verwijten we dat in feite de Griekse regering. En dat is, ongeveer, wat ik probeerde te betogen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat je een volk niet gelijk kan stellen met hun machthebbers kan niet als een algemene waarheid worden opgevoerd, lijkt mij. Soms zal dit inderdaad duidelijk niet zo zijn. In andere gevallen is dit veel minder makkelijk te bewijzen. In een democratie komt de regering toch voort uit het volk?
    Je laatste stelling: "als we de Grieken iets verwijten, verwijten we dat in feite de Griekse regering", is op z'n best een juridische waarheid. Ik dacht duidelijk te hebben gemaakt dat er sprake is van een gedeelde verantwoordelijkheid tussen volk en regering.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. "Ik dacht duidelijk te hebben gemaakt dat er sprake is van een gedeelde verantwoordelijkheid tussen volk en regering."
    Maar de hele bedoeling van mijn stukje was nu juist, beste Hans, om te betogen dat ik niet in dat fabeltje geloof. Een volk krijgt zelden de regering die het verdient. In een ideale maatschappij zou dat misschien lukken, maar stellig niet in de onze.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Roberto; dan geloof je waarschijnlijk ook niet in het gezegde "een betere wereld begint bij jezelf"? Dat is natuurlijk je goed recht, zolang je maar niet beweert dat alles wat ik zeg jouw verhaal bevestigt.

    BeantwoordenVerwijderen